Wygląda, jakby miało dalej rosnąć.

Tydzień temu wydawało mi się, że rynek może ruszyć do góry. Okazało się, że byłem nadmiernym pesymistą.

Zakładałem bowiem, że czeka nas jeszcze jeden powrót w dół, że Amerykanie nieco dłużej popracują nad prawym ramieniem odwróconej głowy z ramionami, a my spędzimy więcej czasu przy poziomie 50% zniesienia ostatniej fali spadkowej. Po tygodniu i u nich i u nas bariery te są już za nami.

W USA znów wydaje mi się, że przydałby się ruch w dół. Tym razem już nie po to, żeby zrobić ładne ramię, ale po to, żeby powrócić do przebitej linii szyi i tym samym potwierdzić jej istotność. Wyżej mamy przede wszystkim linię oporu idącą przez wiosenne szczyty, którą wykres może spotkać w okolicach 1400. Jest jeszcze stara linia szyi z poprzedniej formacji głowy z ramionami, która może działac jak opór, ale prawde mówiąc nie wiem czy to coś istotnego. Ta linia wyżej jest moim zdaniem ważniejsza.

Na naszej giełdzie WIG20 dotarł w bardzo ciekawe miejsce – jesteśmy przy 61,8% zniesieniu Fibonacciego i jednocześnie przy starym, przebitym w kwietniu dolnym ograniczeniu trójkąta, z które indeks wyszedł dołem kilka tygodni temu.

Kilka dni temu udało się pokonać 50% zniesienie Fibo i do tego linię trendu spadkowego pociągniętą jeszcze od szczytów z maja ubiegłego roku. Jeśli uda się przejść przez 2280, celem będzie górne ograniczenie trójkąta, czy też trendu bocznego, czyli okolice 2350-2360. Wyżej są trudne do przejścia zasieki, które ciągną się aż do 2450. Ale te 2360 moim zdaniem jest spokojnie do zdobycia w ciągu paru tygodni.