Oto polskie państwo postanawia uratować przed prawodpodobnym upadkiem zupełnie prywatną spółkę Polimex. Nie przypominam sobie podobnej sytuacji w Polsce w ostatnich latach. Państwową kasę wydawało się raczej na ratowanie państwowych nierentownych molochów, oddłużanie państwowych kopalń, szpitali itp. Prywatnych firm chyba jednak nikt nie ratował.
Z Polimexem będzie inaczej, a minister tłumaczy, że po pierwsze państwo na tym jeszcze zarobi ( bo teraz kupi nowe akcje Polimexu tanio, a kiedyś tam jak firma stanie na nogi sprzeda je drogo ), a po drugie mimo że firma jest prywatna, to jednak jest zbyt ważna dla kraju z powodów społecznych, a także ze względu na bezpieczeństwo ( wykonuje zbyt dużo ważnych dla państwa kontraktów). Innymi słowy mamy sytuacje zupełnie jak w USA w 2008, czyli mamy firmę, która jest "too big to fail". Trudno z tymi argumentami dyskutować, moim zdaniem one są prawdziwe. Z drugiej strony kończące komunikat słowa o "dylematach gospodarki rynkowej" pokazują, że ministerstwo ma świadomość, że to rozwiązanie niespecjalnie pasujące do państwa kapitalistycznego. Ale czasy mamy na świecie dziwne, dokładnie w ten sam sposób rząd amerykański niedawno ratował swoje spółki. Z drugiej strony mamy całą masę państw ( Rosja, Chiny, Korea Płd. Francja ), w których kapitalizm państwowy jest podstawą gospodarki. To, w którą stronie pójdzie Polska zależy od tego do czego będzie prowadzić przygoda państwa z Polimexem. Czy po amerykańsku, do możliwie szybkiego wyjścia ze spółki i zainkasowania zysku do budżetu ze sprzedaży akcji, czy może bardziej po rosyjsku do trwałego zainstalowania się aparatu państwowo-partyjnego w całkiem sporej przecież firmie i podłączenie jej na trwałe do systemu synekur i konfiturek. Dzisiejsze oświadczenie ministra skarbu oznacza początek bardzo ciekawego eksperymentu.
Posty
