Pesymistyczny przegląd sytuacji

Wczoraj przyjąłem optymistyczny punkt widzenia, to dzisiaj coś dla pesymistów. Jest aż pięć nowych, pesymistycznych informacji :)

14 listopada 2011

Zaczniemy od wzrostów i to możliwe, że dużych. Kontrakt na S&P500 w czwartek o 17:30, kiedy kończyła się ostatnia sesja w Warszawie, był na poziomie 1231,75. Teraz ma 1266,15, co oznacza wzrost o 2,79%.

Indeks S&P500 odrobił w czwartek i piątek większość strat ze środy, ale troche jeszcze mu zostało. Najbliższe opory dla indeksu : 1270 ( linia po szczytach z 27.X i 8.XI ), 1277 ( szczyt z 8.XI), 1282 ( linia po szczytach z 7 lipca i 28 października ), 1292 ( szczyt z 27.X ). Wsparcie w rejonie 1226-1231 i niżej 1215 ( dołek z 1.XI )

Kontrakt na S&P500 odpowiednio: opory to 1268, 1275, 1279, 1289. Wsparcie 1218-1221 i niżej 1209.

WIG20 w czwartek spadł poniżej wcześniejszych dołków, w piątek giełda była nieczynna, więc polski rynek nie skorzystał z ogólnoświatowego piątkowego odbicia. Opory : czwartkowe maksimum czyli 2322, 2406 ( linia po szczytach z 27.X i 3.XI ), 2415 ( szczyty z ubiegłego tygodnia), 2428 ( linia po szczytach z 31.VIII i 27.X ), 2433 ( szczyt z 27.X ) i 2452 ( zczyt z 31.VIII). Wsparcia : 2264 ( czwartkowe minimum ), 2222 ( dołek z 20.X )

Kontrakt na WIG20 odpowiednio: opory na 2335, 2429-2432, 2450, wsparcia na 2265 i 2222.

Rynki w piątek zdążyły zdyskontować wyklarowanie się sytuacji politycznej w Grecji, ale nie zdążyły zdyskontować przyjęcia przez włoski parlament pakietu reform i wymiany Berlusconiego na Montiego we Włoszech. Początkowa reakcja rynków powinna być pozytywna.

Kluczowe dziś będzie zachowanie EBC i obligacji państw strefy euro. Jeśli okaże się, że obligacje znów tanieją, a EBC nadal nie przeprowadza znaczniejszej interwencji na tym rynku, inwestorzy mogą szybko dojść do wniosku, że zmiany polityczne są bez znaczenia, bo i tak nie powodują zmiany postępowania EBC ( jedynego podmiotu, który może obecnie podtrzymać notowania długu państw strefy euro ). W czwartek i piątek rentowność włoskich obligacji wyraźnie spadała – z okolic 7,40% poniżej 6,50%. Dodatkowo, dziś mamy aukcję 5letnich obligacji we Włoszech. Chcą sprzedać papiery za 3 mld EUR.

Unicredit chce wyemitować nowe akcje i w ten sposób zdobyć 7,5 mld EUR oraz jednocześnie podnieść sobie wskaźniki bezpieczeństwa. Oferta akcji ma zostac przeprowadzona w styczniu.

 

Dziś zaczyna się dwudniowy kongres CDU – partii Angeli Merkel, czyli najważniejszej partii politycznej w Europie. Stamtąd zapewne będą płynąć najważniejsze dla rynku wypowiedzi o przyszłości strefy euro / możliwości interwencji EBC / możliwości wyjścia Grecji ze strefy / planowanych zmianach w traktacie unijnym.

 

Wokół europejskiego funduszu ratunkowego rosną podłe plotki. Wg brytyjskiej prasy fundusz sam od siebie kupuje swoje własne obligacje ( żeby poszło w świat że jest na nie jakiś popyt ). EFSF wstrętne plotki dementuje

Zmiany polityczne mogą poprawić sytuację obligacji, ale nie przywracają zaufania na rynku międzybankowym i nie poprawiają sytuacji europejskich banków. Fundusze pieniężne z USA w październiku wycofały z Deutsche Banku ponad 8 mld USD.

Szef niemieckiego Bundesbanku, Jens Weidmann absolutnie wyklucza jakiekolwiek interwencje ze strony ECB  i jakiekolwiek inne „sztuczki” które naruszałyby traktat unijny.

W Polsce zapewne coraz głośniej będzie o Superfund TFI i problemach z MF Global

Na polskim rynku międzybankowym robi się nerwowo

Stawka Polonia urosła dziś do poziomu najwyższego w tym roku.

 

To poziom najwyższy od 26 stycznia 2009, czyli najwyższy od ponad dwóch lat. Jednocześnie spread pomiędzy stawką Polonia a oficjalną stopą procentową NBP ( dziś 22 punkty bazowe ) ostatni raz był większy 12 listopada 2008.

O co chodzi ze stawką Polonia i dlaczego jej wzrost może niepokoić pisałem we wrześniu. Wtedy ostatni raz stawka ta przez kilka dni utrzymywała się powyżej stopy NBP. Wtedy też prezes bank centralnego Marek Belka mówił o „przejściowych trudnościach płynnościowych”. Wygląda na to, że przejściowe trudności powróciły. 

Tym razem obawy są związane oczywiście z Włochami i z ich zaangażowaniem na polskim rynku bankowym poprzez Pekao SA ( głównym akcjonariuszem jest włoski Unicredit ).  Jeśli stawka na rynku międzybankowym rośnie, to znaczy, że ktoś na tym rynku pilnie potrzebuje pieniędzy. Kto dziś na rynku mógł potrzebować pieniędzy ? Z pewnością bank, który szybko tracił na czymś innym. Najszybciej traciły dziś wartość włoskie obligacje. Kto ma dużo włoskich obligacji ? W Polsce pewnie nikt, ale na pewno Unicredit ma ich od groma. Pewnie szukał gotówki.

Unicredit i Commerzbank coraz ciekawsze.

Trzy dni temu pisałem o tym, że Commerzbank i Unicredit,czyli banki kontrolujące polskie BRE ( czyli mBank i Multibank ) i Pekao SA będą potrzebować kapitału. Jeśli go nie znajdą, to będą musiały coś sprzedać, żeby poprawić sobie wskaźniki wypłacalności. W sytuacje obecnej nie przechodzą zaostrzonych stress testów, które mają być przeprowadzone w najbliższych miesiącach. Taka perspektywa każe sobie zadawać pytanie, czy BRE i Pekao SA nie zostaną niedługo wystawione na sprzedaż, podobnie jak obecnie wystawione na sprzedaż są Kredyt Bank i Millennium Bank, a wcześniej był BZ WBK.

Zadawanie sobie takiego pytania jest teraz nawet bardziej na czasie, po tym jak Financial Times potwierdza, że właśnie Commerzbank i Unicredit mogą mieć problem i chcieć coś sprzedać

Oczywiście i Włosi i Niemcy kontrolują bardzo dużo banków, których mogą w razie czego się pozbyć i nie muszą to być banki w Polsce. Ale jeśli coś trzeba sprzedać szybko i mieć nadzieje, że i tak dostanie się dobrą cenę, to niestety ( dla sprzedającego niestety ) trzeba sprzedawać te najlepsze części majątku, na które nie trzeba długo szukać kupca. Polskie banki należą pod względem jakościowym do najlepszych, a polski rynek uznawany jest za bardzo perspektywiczny. Jeśli trzeba coś sprzedać szybko i za dobre pieniądze, to bank z Polski nadaje się do tego bardzo dobrze. 

Przy okazji warto przyjrzeć się szczegółom biznesu bankowego w wykonaniu Commerzbanku i Unicredit, oraz w wykonaniu niektórych banków w Polsce. Różnice są bardzo widoczne. Tradycyjna, „zdrowa” bankowość polega na tym, że bank z jednej strony ma swój kapitał i do tego pieniądze osób, które wpłacają je na lokaty i rachunki bieżące ( depozyty ). Z drugiej strony banki wprawiają te pieniądze w ruch, udzieląc kredytów. Bankowość współczesna, która często okazuje się „niezdrowa” polega na tym, że oprócz depozytów i kapitału banki dysponują pieniędzmi pożyczonymi od innych banków z rynku międzybankowego i od funduszy rynku pieniężnego, a z drugiej strony nie tylko udzielają kredytów, ale też inwestują na własną ręke na rynkach finansowych, np. w obligacje, ale też w inne, bardziej ryzykowne instrumenty. Generalnie więc podejmują się działalności bardziej ryzykownej niż kredytowanie firm i osób fizycznych ( bo chcą na tym więcej zarobić ). W bilansach banków widać skąd banki mają pieniądze i w co je lokują

Widać wyraźnie, że polskie banki są zdecydowanie bliżej modelu tradycyjnego. Skala ich działalności jest lepiej dopasowana do posiadanego kapitału. Są w znacznie większym stopniu oparte o depozyty i prawie nie korzystają z finansowania z rynku, lub od innych banków ( wyjątkiem jest BRE, który pożycza pieniądze od Commerzbanku ). Z drugiej strony widać, że polskie banki skupiają się przede wszystkim na kredytach, u nas raczej nie do pomyślenia jest sytuacja jak w Commerzbanku, gdzie na kredyty idzie mniej niż połowa środków banku. Pod tym względem najbardziej zbliżony do modelu zachodniego jest ING BSK, który jednak wygląda najbezpieczniej pod względem wskaźnika kredyty/depozyty. Generalnie bank zachowujący ostrożność nie udziela więcej kredytów, niż ma depozytów, najczęściej ta relacja jest jak 1:1. Tutaj akurat Unicredit nie wygląda źle, ale Commerzbank i zależny od niego BRE, to jak widać trochę inne podejście do bankowości.  

Commerzbank podaje wyniki finansowe za III kwartał 4 listopada. Unicredit podaje swoje wyniki 14 listopada. Kto wie, może przy okazji publikacji wyników ogłoszą coś ciekawego, co będzie dotyczyć aktywów w Polsce.

Właściciele Pekao SA i BRE muszą szybko znaleźć ponad 20 mld euro

Analitycy Credit Suisse policzyli, które banki w Europie potrzebują nowego kapitału i ile, a które go nie potrzebują. Szerokie tło problemu opisuje dziś Financial Times, a ja zwracam uwagę, na tabelkę zamieszczoną w ich tekście. Tabelka jest właśnie autorstwa analityków Credit Suisse. To zestaw banków, które będą potrzebować nowego kapitału z zaznaczeniem ile tego kapitału będą  musiały zebrać:

Wśród banków, które wg CS będą potrzebować nowego kapitału jest pięć obecnych na polskim rynku:

- Unicredit ( inwestor w Pekao SA ) – potrzebuje 12 mld EUR

- Commerzbank ( inwestor w BRE ) – potrzebuje 11 mld EUR

- Santander ( inwestor w BZ WBK ) – potrzebuje 6 mld EUR

- ING ( inwestor w ING Bank Śląski ) – potrzebuje 3 mld EUR

- BCP ( inwestor w Banku Millennium ) – potrzebuje 2 mld EUR

Wartość rynkowa polskich banków, kontrolowanych przez te z niedoborem kapitału:

- Pekao SA 8,8 mld EUR

- BRE 2,5 mld EUR

- BZ WBK 3,8 mld EUR

- ING BSK 2,2 mld EUR

- Millennium 1,3 mld EUR

Proces sprzedaży Millennium Banku już trwa, powstaje pytanie, czy pozostałe banki też za chwilę będą wystawione na sprzedaż ? BZ WBK raczej nie, bo Santander dopiero niedawno ten bank kupił, a sam jest na tyle duży, że może spokojnie sprzedać coś innego i w ten sposób zdobyć gotówkę. Z kolei potrzeby kapitałowe ING są na tyle nieduże, że ten bank też powinien sobie poradzić bez drastycznych ruchów ( wyjście z polskiego rynku, który jest jednym z najlepszych rynków bankowych w Europie z pewnością należałoby uznać za ruch drastyczny ).

Pozostaje kwestia Commerzbanku i BRE oraz Unicreditu i Pekao SA. I bank niemiecki i włoski mają oczywiście dość dużo możliwości ruchu. Zawsze można sprzedać coś innego, z pewnością ani Commerzbank ani Unicredit nie chciałyby z polskiego rynku wychodzić. Ale potrzeby kapitałowe akurat w tych bankach wyglądają na spore. A kryzys, to kryzys, czasami żeby się ratować trzeba zrobić coś, czego bardzo chciałoby się uniknąć. W najbliższym czasie z pewnością warto będzie pilnie śledzić wszystkie wypowiedzi osób zarządzających Unicreditem i Commerzbankiem. Przed nimi czas trudnych wyborów.