Wydarzenie roku 2012 w Polsce

1. KATASTROFA BUDOWLANA

Popisowy numer. Nie wiadomo, czy ktoś jeszcze na świecie potrafi rozwalić sobie na własne życzenie branże budowlaną w roku największych od lat inwestycji budowlanych, związanych z Euro2012. Potrzeba do tego głupoty, krótkowzroczności i sporej nieufności ze strony instytucji państwowych, durnych przepisów, naiwności i lekkomyślności wykonawców i konieczności zaciskania pasa przez państwo (bo akurat trzeba ścinać dług publiczny). To wszystko pojawiło się w Polsce w 2012. Państwo – czyli zamawiający nie chciał słyszeć o tym, żeby wykonawcom dopłacić, bo wzrosły koszty wykonania. Nie chciał o tym słyszeć bo po pierwsze myślał, że to blef, po drugie mógł się zasłaniać zapisami umów, a po trzecie nie miał jak, bo trzebaby nowelizować budżet, żeby dac więcej kasy do GDDKiA, a taka nowelizacja to byłby też dodatkowo skandal polityczny. Firmy nie miały się jak bronić, bo same podpisały kuriozalnie skonstruowane umowy, w których wszystkie ryzyka związane z wieloletnim procesem budowlanym spoczywają na wykonawcy, a zleceniodawca nie bierze na siebie żadnych ryzyk. To tak jakby zamówić do domu ekipę do remontu łazienki, a potem kazać jej dopłacać z własnej kieszeni, bo baterie do zlewu podrożały. W efekcie wykonawcom po kilku-kilkunastu miesiącach zabrakło pieniędzy na kontynuowanie prac (bo najpierw trzeba je samemu wyłożyć, dopiero potem dostaje się zapłatę od zleceniodawcy), posypały się bankructwa, a rok zakończył się nacjonalizacją Polimexu, bo rząd się obudził i doszedł do wniosku, że nie można dopuścić do bankructwa dwóch największych grup budowlanych w kraju (PBG i Polimex), nawet jeśli są to wstrętni prywaciarze. Katastrofę udało się więc w końcu jakoś tam powstrzymać, ale jej skutki są i będą bardzo widoczne zarówno na rynku pracy, jak i w całej gospodarce (poprzez fatalny wpływ na nastroje i plany inwestycyjne). Wszystkiego można było uniknąć, gdyby odpowiednio wcześnie państwo podzieliło się z wykonawcami ryzykami i kosztami, czyli potraktowało wykonawców jak partnerów w dziele modernizacji kraju, a nie frajerów, których można i należy dymać na każdym kroku. Trochę by to kosztowało, ale na pewno mniej niż spowolnienie gospodarcze, które katastrofa w budowlance z pewnością pogłębiła.

Drugi rok z rzędu wydarzeniem roku jest więc tak naprawdę absolutnie denna postawa państwa w momencie, w którym przestaje być ciepło i wygodnie. Drugi rok z rzędu gospodarka dostała dowód na to, że państwo jest dziadowskie i zarządzane w sposób kompromitująco zły (w 2011 takim dowodem była sprawa OFE). I to jest najważniejsza rzecz jaką należy zapamiętać z roku 2012 w Polsce. 

O sprawie pisałem wielokrotnie. I przy okazji upadłości PBG i przed nią i po niej.

Jutro top 10 zagraniczne.